Toen ze pas 35 was stond Arian van Eijk al zeven jaar aan het hoofd van een wereldwijde congregatie van jonge nonnen. Onder de naam Anima Christi vliegt de dynamische, innemende, op Jezus verliefde Nederlandse de hele aardbol rond om goede werken te verrichten. 'Ik wil laten zien dat de kerk vol leven zit.' Zuster Maria de Anima Christi zwijmelt bijna als ze praat over haar eerste bezoek aan paus Johannes Paulus II. Ze bewaart dierbare herinneringen aan de overleden kerkvorst. Het was een heel bijzondere ontmoeting. Hij kon je zo indringend aankijken. En hij leek haast verbijsterd toen hij hoorde waar ik vandaan kwam. “Uit Nederland?” vroeg hij vol verbazing terwijl hij mijn hand greep. Daarna heb ik hem een zoen op zijn wang gegeven. Ik kon de verleiding gewoon niet weerstaan Ondanks de roomse blijdschap leidt de zuster een allesbehalve zorgeloos bestaan. Ze is nu 41 jaar, maar als generaal-overste van een congregatie van maar liefst 650 nonnen en nonnen in-opleiding draagt ze nu 14 jaar een zware verantwoordelijkheid. Hoe belandt een Zeeuws meisje dat in haar schooltijd geestelijk de weg kwijtraakte, op zo’n speciale en belangrijke plek in de katholieke kerk?
Trouwring
Pas als studente in Rome zag Arian van Eijk het licht. Geboren in Terneuzen uit Limburgse ouders had ze het katholieke geloof als kind wel leren kennen, maar als tiener had ze het contact met de kerk geheel verloren. 'Ik was het spoor bijster, ook al was ik wel op zoek. Ik ging kunstgeschiedenis in Nijmegen studeren omdat ik dacht dat kunstenaars een diepere waarheid aanboorden. Maar zeker toen ik me specialiseerde in moderne kunst, kwam ik alleen vertwijfeling en leegte tegen.’Toen Van Eijk met een beurs in Rome mocht studeren, merkte ze in dit grootse, katholieke openluchtmuseum dat kunst ook werkelijk kan staan voor iets waardevols. Bovendien kwam ze in aanraking met studiegenoten en geestelijken van de Kerk van de Friezen, een Nederlandse kerk op de hoek van het Sint-Pietersplein, die haar belangstelling voor religie aanwakkerden. Beslissend was de ontmoeting met een geestelijke van de Religieuze Familie van het Mens geworden Woord. Van Eijk raakte zo gefascineerd dat ze afreisde naar Argentinië, waar priester Carlos Miguel Buela de orde in 1984 had gesticht. Daar, in een armoedig onderkomen in het afgelegen provinciestadje San Rafael, trad ze toe tot de vrouwelijke tak van de congregatie, de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Maria. 'Ik had het gevoel dat ik thuiskwam, dat ik mijn bestemming eindelijk had gevonden.’ Als naam koos ze Anima Christi, de Ziel van Christus. 'Je kunt wel spreken van een hartstochtelijke verliefdheid, ja. Verliefd op Jezus, aan wie geen man kan tippen.’ Anima en de andere zusters vallen al snel op door het hemelsblauw in hun habijt, een kleur die verwijst naar de goddelijkheid van Jezus. Ze heten ook officieel bruiden van Christus te zijn. Wanneer ze na een jarenlange en intensieve opleiding de eeuwige geloften hebben afgelegd, mogen ze een trouwring aandoen. Jeugdigheid is een ander opvallend kenmerk van de blauwe brigade. De meeste zusters zijn twintigers. Ze komen overal vandaan. Relatief veel uit Argentinië en andere Latijns-Amerikaanse landen, maar ook bijvoorbeeld Rusland en de Verenigde Staten zijn vertegenwoordigd. Maar de baas is al zeven jaar een Nederlandse. Hoe kwam het dat juist Anima Christi van Eijk tot generaal-overste werd uitverkoren? 'Tja, ik was met mijn 28 jaar al relatief oud,’ zegt ze met de aanstekelijke lach die in haar aanwezigheid voortdurend klinkt. 'En ik sprak mijn talen vrij goed. En ik had al flink wat gereisd. Misschien dichtten ze me ook wel diplomatieke gaven toe. Wie zal het zeggen?’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten