zaterdag 10 september 2011

Durft U het aan?

Durft U het aan?
"Maar toen de leerlingen Hem zo over het meer zagen gaan, raakten zij van streek, omdat zij een spook meenden te zien en zij begonnen van angst te schreeuwen.
" Bij een ontmoeting tussen de heilige God en de zondige mens wordt openbaar hoe de mens zijn zekerheid heeft gezocht buiten God. Die zekerheid blijkt ongegrond en de mens valt in het niets. Het is nodig dat een mens dit doormaakt, voordat God Zich aan hem kan openbaren als de enige vaste bestaansgrond. "Maar Jezus zei onmiddellijk tot hen: Weest gerust, Ik ben het. Vreest niet." Het eerste dat Jezus doet in ons leven, is niet de stormen bedaren en de moeilijkheden wegnemen, maar midden in het noodweer zijn aanwezigheid laten ervaren: "Ik ben het." Dat is ook de Naam van God. Een geruststellende, goddelijke aanwezigheid."Heer” - antwoordde Petrus - “als Gij het zijt, zeg mij dan, dat ik over het water naar U toe moet komen." Petrus moet - als plaatsbekleder - zijn op de plaats waar Jezus is. Maar hij kan dat niet uit zichzelf. Hij moet zich laten roepen. Zo is het ook in het gebed. Bidden is als lopen over het water. Zonder genade kunnen we geen stap zetten. Ben ik me die afhankelijkheid bewust?"Terstond stak Jezus zijn hand uit en greep hem vast, terwijl Hij tot hem zei: kleingelovige, waarom hebt ge getwijfeld?" Het verwijt is terecht. Want Jezus had gezegd: "Kom." Daaraan had Petrus moeten gehoorzamen, want op grond van dat bevel om te 'komen' was hij immers geroepen: "Kom, volgt Mij" (Mt 4,19).In de eucharistie mogen wij nu met Jezus mee "over het water", de wateren van lijden en dood. Gods hand voorkomt dat wij eraan ten ondergaan, als een belofte, een onderpand dat wij in de stormen van het leven overeind zullen blijven W