25 januari – Paulus’ bekering

25 januari – Paulus’ bekering

Wanneer we de heilige maagd Maria buiten beschouwing laten, zijn er maar enkele heiligen die in de algemene Romeinse kalender met twee feestdagen vertegenwoordigd zijn. Een van hen is de heilige apostel Paulus. Op 29 juni wordt zijn sterfdag herdacht samen met die van de prins van de apostelen, de heilige Petrus. Op 25 januari gedenken wij de bekering van deze grote apostel van de heidenen op de weg naar Damascus. Zoals de evangelist Lucas in de Handelingen van de Apostelen schrijft, wordt de vervolger van de christenen, de jood Saulus, door Christus gemaakt tot zijn apostel Paulus.
Ontstaan van het feest
Reeds in de achtste eeuw gevierd in de Frankische gebieden, is onder invloed daarvan deze feestdag in de tiende eeuw aan het pauselijk hof ingevoerd op 25 januari, de octaafdag van het feest van Sint Petrus’ Stoel te Rome, dat nu in de herziene kalender is samengevoegd met het feest van Petrus' Stoel te Antiochië op 22 februari. Sinds de herziening van de kalender na het Tweede Vaticaans Concilie is het feest van Paulus’ bekering nog de enige feestdag die geheel aan deze apostel gewijd is, omdat zijn herdenking op 30 juni (in feite in voortzetting van de viering op 29 juni in de aan hem toegewijde basiliek buiten de muren van de stad Rome) in de kalender is geschrapt.
De eucharistieviering
In de openingstekst van deze feestdag, ontleend aan de tweede brief van Paulus aan zijn medewerker Timoteüs, wordt het Godsvertrouwen van de apostel verwoord, namelijk dat Die hem zal blijven leiden en behoeden tot aan het eind van zijn leven.
Het gebed bouwt daar in zekere zin op voort. Daarin wordt Gods hulp ingeroepen dat ook wij, naar het voorbeeld van de heilige Paulus, trouw blijven aan God op onze levensweg, verwijzing naar Paulus' bekering op de weg naar Damascus. Tevens wordt gevraagd dat wij van de waarachtigheid van God getuigen voor de wereld, zoals de apostel dat gedaan heeft door zijn prediking.
In het epistel wordt uit de Handelingen van de Apostelen gelezen hoe Paulus zelf verslag doet van zijn bekering op de weg naar Damascus. Hij maakt duidelijk hoe hij rechtstreeks door de Heer geroepen is, zoals de andere apostelen.
De evangelielezing, ontleend aan Marcus, brengt de wereldwijde zendingsopdracht naar voren, die de apostel in zijn geschriften en zijn reizen bewaarheid heeft.
In het gebed na de communie wordt een toespeling gemaakt op het temperament van Paulus waarmee hij zich steeds heeft ingezet en hij de zorg voor de verschillende kerkgemeenschappen heeft aangekund. Gebeden wordt dat wij door de eucharistische gaven die wij hebben ontvangen, eveneens de vurigheid van de liefde in ons leven bewaren. E. de Jong