Gescheiden , hertrouwd en overtuigd Katholiek. Relaties sterven niet

Gescheiden , hertrouwd en overtuigd Katholiek. Relaties sterven niet

Eindelijk hoopte ik eens een feel good verhaal te lezen toen ik in KN Katholiek Nieuwsblad 42 de kop las: Gescheiden , hertrouwd en overtuigd Katholiek. Na het lezen van het verhaal voelde ik mij ZELF bedrogen.
Wie ben ik om iemand de levieten te lezen zodat de lezers van KN aan het einde van dit ingezonden stuk terecht tot de conclusie komen dat weer een verzuurde taliban katholiek zijn broeders en zusters de grond in schrijft. Zelfs ter vermaak van het VOX POPULIS die ziet dat men nog weer een tak afzaagt die ver van de stam verwijdert is en waar men zelf op het uiterste puntje samen op zit.

Ook ik ben ervaring “DESKUNDIGE” 10 jaren burgerlijk gescheiden en herken van mijn weg exact dit verhaal. Sterker nog het IS!! mijn verhaal! Tot voor enkele jaren geleden. Langzaam doemde het antwoord van de kerk op en begon ik het pas te snappen. De Paus, bisschoppen weten zelf het juridische antwoord wel maar gaan er diplomatiek mee om onder het motto Dont Ask Dont tell?
Niet nog meer onbegrepen schandalen in die –Nederlandse- woestijn.
Zelfs mijn biechtvader volgde die strategie. Ik heb mij zelf ooit bedrogen toen ik notabene via de kerk enige jaren na mijn burgerlijke echtscheiding een lieve katholieke vrouw tegen kwam die zelfs het knapste meisje in onze stad bleek te zijn, zelf ook gescheiden was en ook nog belijdend katholiek is. Dertig jaren geleden zou die keuze voor haar de doorslag hebben gegeven voor mijn vader om met haar te trouwen in plaats van dat andere belijdende knappe, blonde protestantse meisje.
Zo voelde ik dat in die tijd nog niet. St Jozef was tenslotte ook de stiefvader van Jezus. Dacht ik uiteindelijk toen ik mij in die LAT relatie stortte 5 mooie jaren lang.

Instinctief voelde ik dat het ook “niet netjes” was om de H. Communie te ontvangen als je gescheiden bent. Net als met de slankelijn heb ik Jo jo periodes mee gemaakt. Uit eindelijk was ik er van overtuigd dat ik tot en met mijn dood zonder de H Communie kon en mij zelf ook in die tijden al toch volledig thuis voel in de katholieke kerk. Ik had er al vrede mee. Vinger wijzen deerde mij niet omdat ik weet dat er altijd 3 vingers naar je zelf blijven wijzen.

Van de vele ”burgerlijke” rechtszaken heeft alleen de onderzoekprocedure voor een kerkelijke rechtbank mijn respect. Het vonnis is dat wij beiden het Kruis ervaren hebben.
Burgerlijke rechters zijn onfeilbaar MOET ik zelfs schrijven omdat je anders die magistraten beledigt en zelfs het gevang in gaat IN NEDERLAND!

In de jo jo perioden wende ik nooit om de onthouding van de Communie en hield ik het elke week stilletjes ook niet droog als ik VRIJWILLIG niet de communie ontving. Op Rouw en trouw momenten deed ik maar mee om geen aanstoot te geven en de aandacht niet af te leiden
Zo heef mijn geweten zich verder gevormd en heb ik mijn achterstand al aardig weer ingehaald toen ik 10 jaren geleden na 3 decennia ook weer het sacrament van de biecht her ontdekte dat mij verder heeft gedragen. Brein zoekt eigen medicijn, dat was een bittere maar noodzakelijke pil die nodig is voor je verdere gezonde universele groei. Onderzoek alles en behoud het goede was het levensmotto van mijn moeder.

Ik behoor – in mijn beleving- tot een zeldzaam uitgestorven ras die vrijwillig en met humor naar zijn omgeving verteld nog steeds getrouwd te zijn en ook zijn 3 kinderen al 10 jaren nooit meer heeft gezien. Waar ook hun contact voor eeuwig verloren lijkt. Relaties sterven niet las ik pas geleden nog.

In de communicatie met mijn omgeving over mijn gevoel – sorry- over mijn kerkelijk huwelijk schakel ik over op een islamitisch accent en vertel dat mijn lieve vrouw – geen Ex- een islamitische relatie en Harem heeft met 2 mannen. Een man heb mooi huis, auto en veel geld. Andere arme man –ikke- was beetje dom maakt nog veel ruzie en heeft zelfs verdriet om haar omdat zij niet echt gelukkig is in haar gouden kooi. Zeker weten.